Mohendżo-daro (dosł. „ Kopiec Umarłych ”) to stanowisko archeologiczne w Pakistanie. Zbudowane ok. 2500 r. p.n.e., była to jedna z największych osad starożytnej cywilizacji doliny Indusu i jedno z najwcześniejszych dużych miast świata. Miasto o powierzchni ponad 250 ha, otoczone było murem. Najważniejsze budowle miejskie zidentyfikowane przez archeologów to: Wielka Łaźnia, Dom Wodza, Wielki Spichlerz. W większości domów jednym z pomieszczeń była łazienka z posadzką z wypalanych cegieł, a czasami również toaleta.