Damnatio memoriae (łac. „potępienie pamięci”) – zjawisko oznaczające usunięcia z dokumentów, pomników i innych świadectw kultury materialnej imion, nazw i wizerunków osób oraz wydarzeń skazanych na zapomnienie. W starożytnym Rzymie praktyką damnatio memoriae było potępienie cesarzy po ich śmierci; wymazano jego imię, przerabiano jego posągi. Lista obejmuje ponad 30. cesarzy. Sobór w Konstancji orzekł damnatio memoriae Jana Wycliffe’a.