Ciastka 10 najtrudniejszych zagadek

Oliebollen są tradycyjnie spożywane w Holandii, podobnie jak appelbeignets, w noc sylwestrową. Przez cały rok można je natomiast kupować podczas tzw: kermis, czyli imprezy będącej połączeniem idei jarmarku i wesołego miasteczka, zaś przez dwa ostatnie miesiące w roku są dostępne na specjalnych ulicznych stoiskach.

Magdalenka to małe francuskie ciastko o muszelkowatym kształcie, pieczone w specjalnych foremkach. W pierwszej części powieści M Prousta, "W stronę Swanna", znajduje się fragment opisujący reminiscencję wywołaną smakiem magdalenki maczanej w herbacie. W Illiers-Combray sprzedaje się ponad 2 tys.magdalenek miesięcznie turystom, odwiedzającym to miasto pod wpływem lektury powieści "W poszukiwaniu straconego czasu".

Słowo „ekler” zapożyczone jest z Francuskiego słowa éclair oznaczającego błyskawicę. Eklerka prawdopodobnie została stworzona w XIX wieku we Francji. Niektórzy historycy spekulują, że jej autorem był Marie-Antoine Carême, Francuski kucharz, żyjący w latach 1784-1833 roku.

Oreo Biscuit było najpierw produkowane przez National Biscuit Company (dzisiaj pod nazwą Nabisco) w 1912 roku w Nowym Jorku. Pierwsze ciastko zostało sprzedane w Hoboken w New Jerse. W 1921 roku nazwa Oreo Biscuit została zmieniona na Oreo Sandwich.

Galaretka pomarańczowa używana jlbyla w latach 20. do smarowania biszkoptów przez Brytyjczyków. Niestety, nie da się tych ciastek tak sprzedawać, bo galaretka się rozsmaruje. Szkocka firma cukiernicza, już wówczas prawie stuletnia, McVitie & Price, Ltd., eksperymentując, pokryła tani biszkopcik o średnicy 54 mm galaretką z pomarańczy Jaffa, najtańszą i najbardziej masowo dostępną na rynku, a na to trafia trzecia warstwa mlecznej czekolady, która zastyga i chroni galaretkę. Jest rok 1927, McVitie & Price wypuszcza na rynek pierwsze „Jaffa cakes”.

Moorkop to holenderskie ciastko o kształcie dużej kuli z lekko spłaszczonym spodem, upieczone z ciasta parzonego i wypełnione słodką bitą śmietaną. Po wierzchu polane roztopioną, gorzką czekoladą lub czekoladową polewą, a na górze udekorowane czubkiem z bitej śmietany i kawałkiem owocu, którym najczęściej jest cząstka ananasa lub mandarynki.

Nazwa ciastek ANZAC to skrót od Australia and New Zealand Army Corps. Przepis na nie został specjalnie wymyślony w taki sposób, aby ciasteczka te przetrwały bez problemu długą podróż z Australii do żołnierzy australijskich walczących w Europie podczas I wojny światowej.

Pastéis de nata – babeczki budyniowe z ciasta francuskiego charakterystyczne dla kuchni portugalskiej, wywodzące się z lizbońskiego klasztoru hieronimitów w Belem[1]. Zakonnicy używali pierwotnie białek z kurzych jaj do krochmalenia habitów, a z niepotrzebnych żółtek zaczęto produkować babeczki i działalność ta stała się z czasem ważnym źródłem dochodów klasztoru.

Nazwa pochodzi z języka francuskiego. Przepis na ciasto parzone (ptysiowe) powstał w XVIII wieku za sprawą dwóch osób: cukiernika Jeana Avice’a oraz cukiernika i kuchmistrza Marie-Antoine’a „Antonina” Carême’a. Ptyś – wyrób cukierniczy z ciasta parzonego przełożonego kremem bezowym lub kremem bitą śmietanką. Z wierzchu jest posypywany cukrem pudrem.

Profiterolki (fr. Profiteroles) – francuskie, niewielkie ciastka z ciasta ptysiowego, wypiekane na blasze. Opcjonalnie wypełnione bitą śmietaną, lub innym kremem. Z wierzchu oblewane są sosem czekoladowym.