Postacie Starego Te­sta­men­tu 10 najtrudniejszych zagadek

Adam hebr. ‏אָדֹום‎ āḏōm „czerwony”, od koloru ziemi, z której został ulepiony. Według relacji biblijnych, zawartych w Księdze Rodzaju, pierwsi ludzie. Podobną historię zawiera tradycja manichejska; wzbogacona o dodatkowe elementy została też zawarta w Koranie.

Eglon – postać biblijna ze Starego Testamentu. Król Moabu w czasach Sędziów. Pokonał Izrael i zdobył Jerycho, utrzymując władzę nad Izraelitami przez osiemnaście lat. Został zamordowany przez Ehuda. Pojawia się w Księdze Sędziów 3,12-26.

Noe (hebr. נוח Noaḥ, arab. نوح Nūḥ, w tłumaczeniu na pol. znaczy: pocieszenie – postać w religiach abrahamowych, syn Lameka i dziewiąty potomek w linii od Adama przez Seta, patriarcha, człowiek prawy i sprawiedliwy.

Hiob, rzadziej Job (hebr. אִיּוֹב) – postać biblijna, mieszkaniec ziemi Us, bohater starotestamentowej Księgi Hioba (Joba) powstałej ok. V wieku p.n.e. Według Biblii Hiob miał 10 dzieci – 7 synów i 3 córki. Od jego imienia powstał w języku polskim związek frazeologiczny hiobowa wieść – zła, tragiczna wiadomość; również nazwa choroby - zespół Hioba - wzięła się od jego imienia.

Besaleel, Besalel (wersja współczesna: Becalel) – rzemieślnik odpowiedzialny za wykonanie Arki Przymierza oraz Przybytku Mojżeszowego, gdy Izraelici byli na pustyni (Wj 35,30 nn.). Był synem Uriego, syna Chura z pokolenia Judy. Imię Besaleel znaczy dosłownie „w cieniu Boga”.

Kohelet nie jest imieniem. W języku hebrajskim słowo to oznacza mędrca przemawiającego na zgromadzeniu lub kaznodzieję. Kohelet zasłynął z pierwszych słów 'Marność nad marnościami i wszystko marność.' (fragment z Wulgaty), tłumaczone na łaciński Vanitas vanitatum et omnia vanitas.Kohelet żył na przełomie IV–III w. p.n.e.

Ebedmelek– postać biblijna z Starego Testamentu. Etiopczyk, który był jednym z urzędników w pałacu króla Sedecjasza (VI wiek p.n.e.). Ponieważ uratował życie Jeremiaszowi, Bóg obiecał, że Ebedmelek nie zginie w czasie zburzenia Jerozolimy. Występuje w Księdze Jeremiasza.

Podczas bitwy z Amalekitami pod Refidim w trakcie wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej wszedł wraz z Mojżeszem i Aaronem na szczyt wzgórza. Razem z Aaronem podtrzymywał ręce Mojżesza (Wj 17,8-12). Ponownie wspomniany podczas pobytu Mojżesza na górze Synaj, kiedy to pod jego nieobecność sprawował wraz z Aaronem przywództwo nad Izraelitam.

Jakub miał dwunastu synów, potomstwo dwunastu synów Jakuba tworzyło dwanaście plemion izraelskich; do których jednak nie zalicza się nieposiadających własnych ziem potomków Lewiego – lewitów, natomiast rozróżniając dwóch synów Józefa – Efraima i Manassesa, którzy zostali przez Jakuba adoptowani.

Rachab (hebr. רָחָב) – postać biblijna ze Starego Testamentu, żona Szalmona i matka Booza. Według Księgi Jozuego prostytutka z Jerycha, która pomogła Izraelitom w zdobyciu miasta.