Trucizny - najlepsze ciekawostki

Botulina (Jad Kiełbasiany). Dawka LD50 to ilość trucizny, która w przeliczeniu na kilogram masy ciała w ciągu 30 dni zabija połowę osobników które ją przyjęły. Dla botuliny, czyli produkowanej przez bakterie Clostridium Botulinum toksyny, znanej również jako botoks, wynosi ona dożylnie 1.3 - 2.1 nanogramów, dla Polonu-210 ok. 10 ng, Sarinu 550 000 ng, dla Rycyny 22 000 ng. Na czele listy najsilniejszych trucizn, tuż za botuliną, znajdują sie toksyny wytwarzane przez bakterie tężca oraz dyzenterii.

Jest silnie trująca. Modrogłówka jest jednym z zaledwie kilku gatunków toksycznych ptaków (wszystkie zamieszkują Nową Gwineę). Pióra i skóra modrogłówek zawierają wystarczającą ilość groźnego alkaloidu batrachotoksyny, aby wdychany przy ich oglądaniu złuszczony naskórek i drobne fragmenty puchu spowodowały u badaczy przykre objawy podrażnienia układu oddechowego, kaszlu i kichania. Pochodzenie batrachotoksyn znajdujących się w ciele toksycznych ptaków jest niejasne, prawdopodobnie pozyskują ją z pokarmu.

Kwas ibotenowy – organiczny związek chemiczny, alkaloid o działaniu toksycznym i odurzającym. Występuje głównie w blaszkach i miąższu niektórych grzybów z rodzaju Amanita (np. muchomora plamistego lub czerwonego.

Lukusta. Z usług Lukusty korzystały m.in. żona cesarza Klaudiusza, Valeria Messalina, która „usunęła” naprzykrzającego się jej kochanka, a Agrypina Młodsza, dzięki pomocy słynnej trucicielki uśmierciła samego Klaudiusza, podając mu zabójczą potrawkę z grzybów. W 69 r. Lukusta została skazana na śmierć i stracona.

Conium maculatum (Szczwół plamisty). Kontrowersje budzi trucizna użyta do egzekucji Sokratesa. W tradycji literackiej jest to cykuta , jednakże analiza objawów prowadzi do wniosku, że najprawdopodobniej był to szczwół plamisty (Conium maculatum). W starożytności obie te rośliny określano łacińskim cicuta.

Trucizną. Aqua tofana była trucizną na bazie arszeniku - kilka kropel powodowało prawie pewną śmierć ofiary. Stosowana była stosunkowo często w XVII-wiecznych Włoszech, zwłaszcza w przypadkach zatargów rodzinnych. Nazwa specyfiku pochodzi od nazwiska Giulii Tofany, która sprzedawała ją w Rzymie oraz Neapolu i nazywała ją manną św Mikołaja z Bari twierdząc, że przypomina olej wypływający z grobu tego świętego.

Wnętrzności. W Japonii ryba uważana jest za przysmak, jej przyrządzenie wymaga jednak wyjątkowej staranności. Kucharz musi dokładnie usunąć wnętrzności zawierające silnie toksyczną tetrodotoksynę, unikając przy tym przeniesienia trucizny na mięso.

Benzen. Pierwszy komercyjny proces dekofeinacji opierał się na rakotwórczym benzenie. W 1903 roku niemiecki kupiec kawy i wynalazca Ludwig Roselius opracował pierwszy na świecie komercyjny proces dekofeinacji kawy, polegał na parzeniu zielonych ziaren kawy z zakwaszoną wodą, a następnie umyciu ich roztworem rozpuszczalnika benzenu w celu usunięcia kofeiny z ziaren przed procesem palenia.

Tworzyw sztucznych. Bisfenol A, BPA – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli. Stosowany do produkcji przede wszystkim poliwęglanów – wykorzystywanych w przemyśle optycznym i samochodowym, do produkcji sprzętu elektronicznego i sportowego, szyb, urządzeń medycznych oraz butelek i opakowań do żywności. Istnieją przypuszczenia, że bisfenol A może być przyczyną niektórych chorób

Iperyt siarkowy (gaz musztardowy) techniczny ma barwę ciemnobrunatną i zapach musztardy lub czosnku. Nazwa pochodzi od miejscowości Ypres w Belgii, gdzie w czasie I Wojny św. został on użyty bojowo po raz pierwszy. Po raz pierwszy opisał go w 1860 roku fizyk Frederick Guthrie. Podczas pracy z substancją rozlał ją na swoją skórę i zauważył powstanie czerwonego, piekącego pęcherza.